Δεν ξέρω αν πιστεύετε στην μετεμψύχωση, στις προηγούμενες ζωές και σε όλη αυτή τη μεταφυσική ενέργεια που μας δένει με ανθρώπους και μέρη, αλλά σίγουρα είναι κάποιες πόλεις που τις νιώθουμε τόσο οικείες σαν να ζούσαμε από πάντα εκεί. Κάπως έτσι νιώθω και εγώ για τη Ρώμη, την αιώνια πόλη. Έχω πάει αρκετές φορές και έχω μείνει έναν μήνα παλιά, με την ελπίδα πως θα μετακόμιζα εκεί μόνιμα. Τότε δεν έγινε, αλλά συνεχίζω να το ελπίζω και να το οργανώνω.
Πρόσφατα ταξίδεψα πάλι εκεί για να τη δω και να την αισθανθώ. Και φυσικά ενθουσιάστηκα. Έμεινα στην περιοχή Prati, μία πολύ κομψή, ήσυχη συνοικία δίπλα στην Piazza del Popolo. Ένιωσα άνετα από την πρώτη στιγμή που κατέβηκα από το αεροπλάνο. Αρχικά γιατί οι Ιταλοί είναι πολύ ευχάριστα επικοινωνιακοί, ειδικά όταν μιλάς τη γλώσσα τους. Και φυσικά θέλουν πολύ να σε ευχαριστήσουν. Χαίρονται πραγματικά να απολαμβάνουν οι ίδιοι τα πάντα, οπότε σου το προσφέρουν αυτό απλόχερα. Πολύ σπάνια θα δεις δυστυχισμένο Ιταλό!
Αυτή λοιπόν η χαρά απλώνεται σε όλη την πόλη και σε διαπερνά , γεμίζοντας σε με έναν διάχυτο ενθουσιασμό. Αυτό σημαίνει ότι θέλεις να είσαι συνέχεια έξω, να βλέπεις, να γεύεσαι και να απολαμβάνεις! Ασταμάτητα! Φυσικά είναι πολύ ευχάριστο που τα πάντα είναι καλοφτιαγμένα, καλοδιατηρημένα και γεμάτα με πολύ τέχνη και άπειρα αγάλματα, πηγές από τις οποίες πίνεις γάργαρο, δροσερό νερό και πολλά σιντριβάνια.
Εννοείται πως επισκέφτηκα όλες τις πλατείες και τα αξιοθέατα για μία ακόμα φορά, από την Piazza Navona και την Piazza di Spagna μέχρι το Κολοσσαίο και το Βατικανό, και φυσικά εντυπωσιάστηκα με την αγάπη των Ιταλών για την τέχνη. Πήγα σε εκθέσεις και μουσεία, τα οποία είναι μία πολύ απλή και οικεία κατάσταση για τους Ιταλούς. Φυσικά γέλασα με την αντιπάθεια που έχουν για την καθαριότητα, την οποία μάλιστα τη διακωμωδούν και οι ίδιοι, λίγο σαν τα παιδιά που λένε «αφού θα λερωθεί πάλι γιατί να το καθαρίσω;»
Και εννοείται πως περπάτησα στο εξωπραγματικό δάσος της Villa Borghese με το ξέφωτο γεμάτο πλανόδιους τραγουδιστές και κόσμο να θαυμάζει τη θέα της πόλης.
Αγάπησα πάλι τη Via Condotti, τη Via Barberini και το εντυπωσιακό La Rinascente, με όλους τους μεγάλους οίκους σχεδιαστών και τα πανέμορφα μικρά μπιστρό με τα panini, τις spremute και τα Aperol spritz να απλώνονται στα μικρά τραπέζια, προσφέροντας ευτυχία σε όσους τα γεύονται. Φυσικά δοκίμασα όλων των ειδών πίτσες και focaccie, ζυμαρικά και gelatti, τόσο γευστικά που έλιωνες και εσύ μαζί τους.
Και ναι, πλέον είμαι σίγουρη πως η Ρώμη θα είναι η αιώνια αγάπη μου και εύχομαι σύντομα να είμαι πάλι κοντά της!
Related Posts
