«Η γυμνή αλήθεια»: αυτός είναι ο τίτλος της αγαπημένης μου ταινίας, με τον Gerard Butler και την Katherine Heigl. Την έχω δει άπειρες φορές, ανακαλύπτοντας πάντα κάποιο καινούργιο στοιχείο για τη σχέση γυναίκας-άντρα. Η Abby είναι μία πετυχημένη τηλεοπτική παραγωγός, δυναμική αλλά ταυτόχρονα ρομαντική, πολύ επιλεκτική και κάπως απόμακρη στο κομμάτι των σχέσεων. O Μike είναι ένας διάσημος κυνικός παρουσιαστής που έχει πληγωθεί από τις περισσότερες σχέσεις του και, γι' αυτό πλέον, προτιμάει να γοητεύει όποια γυναίκα βρεθεί μπροστά του, προκειμένου να την ρίξει στο κρεβάτι.
Όταν αναγκάζονται να συνεργαστούν, το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό. Η μία έκπληξη διαδέχεται την άλλη, το έργο σε κρατάει απίστευτα με τις απίθανες ανατροπές του. Και καταλαβαίνουμε τελικά αυτό που αποτελεί μία γυμνή αλήθεια: πως δύο άνθρωποι εκ διαμέτρου διαφορετικοί είναι ουσιαστικά η αντίθετη όψη του ίδιου νομίσματος. Η δική μου πάντως γυμνή αλήθεια είναι λίγο πιο απλή: αγαπώ αληθινά τους άντρες! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω κοντά μου άντρες ως συνεργάτες, φίλους ή συντρόφους, οι οποίοι σε γενικές γραμμές είναι υποστηρικτικοί· τους θαυμάζω απίστευτα, τους εκτιμάω πολύ και χαίρομαι πραγματικά να είμαι μαζί τους. Με μία όμως πολύ βασική προϋπόθεση: να μη με χρησιμοποιούν για να επιβεβαιώσουν την ξεπερασμένη αρρενωπή αλαζονεία που θέλει τον άντρα κυνηγό και την γυναίκα θήραμα. Αυτό για εμένα απλά δεν υπάρχει πλέον.
Όπως επίσης αρνούμαι να δεχτώ ότι είμαστε διαφορετικοί. Δε θεωρώ πως είμαστε από άλλους πλανήτες (βλ. άντρες από τον Άρη, γυναίκες από την Αφροδίτη). Αντίθετα, πιστεύω ακράδαντα πως γυναίκες και άντρες θέλουμε την ίδια αγάπη και την ίδια αποδοχή για να είμαστε καλά σε μία σχέση. Αλλά, όσο μπερδευόμαστε, ακολουθώντας γελοία στερεότυπα και απαρχαιωμένους κοινωνικούς ρόλους, απομακρυνόμαστε πολύ τόσο από τον εαυτό μας όσο και από τον πραγματικό στόχο μίας σχέσης που είναι μία αρμονική σύνδεση μυαλού, ψυχής και σώματος μεταξύ δύο ανθρώπων.
Βλέπετε, ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας δεν είναι εκεί για να ικανοποιεί μόνο τις ανάγκες μας αλλά κυρίως για να μας ολοκληρώνει, να μας κάνει καλύτερους, να μας ομορφαίνει με την παρουσία του. Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να βγούμε έξω από τον δικό μας κόσμο για να ακουμπήσουμε έναν άλλο διαφορετικό, ενίοτε τρομακτικό καινούργιο κόσμο. Ας μην ξεχνάμε πως μας ταΐζουν με φόβο από την στιγμή που γεννιόμαστε και αυτό πολύ πιθανόν να δικαιολογεί την δυσκολία που έχουμε για να νιώσουμε αληθινά τον άλλον, να τον καταλάβουμε, να τον δεχτούμε ώστε να μπορέσουμε να αγγίξουμε πραγματικά το σώμα και την ψυχή του. Όταν όμως το πετυχαίνουμε, η ανταμοιβή είναι αληθινά ανεκτίμητη! Για αυτό αξίζει να υπερβαίνουμε τα όρια μας, να αγωνιζόμαστε κόντρα στα στερεότυπα και να βάζουμε τους δικούς μας κανόνες στις ερωτικές μας σχέσεις. Και αυτό, πιστέψτε με, είναι πολύ πιο κερδοφόρο για όλους από ένα απλό παιχνίδι γοητείας και ναρκισσιστικής κατάκτησης.
Related Posts
