Λίγες μέρες πριν το ρολόι δείξει πενήντα, αναπολούσα τις σημαντικές στιγμές της ζωής μου και σκεφτόμουν πως ήταν πολλές· κάποιες από αυτές μεγάλα μαθήματα που όμως ίσως σε κάποιους να ήταν χρήσιμα...
Έτσι, η ιδέα δεν άργησε να έρθει. Ως αποτύπωμα της μέρας, αντί για κεράκια, τούρτες και χαρούμενους φίλους να μου εύχονται σε μια φωτό για τον μισό αιώνα που ζω, προτίμησα να αφήσω το απόσταγμα μιας ζωής καθόλου ήσυχης αλλά και καθόλου ξοδεμένης. Με την ελπίδα ότι κάτι από όλα αυτά θα είναι περισσότερο χρήσιμο από το να δει κανείς εμένα να σβήνω τα κεράκια μιας τούρτας που γράφει «50»! Οφείλω να προειδοποιήσω όμως ότι διάλεξα δύσκολα μαθήματα...
Το αίμα γίνεται νερό. Ευτυχώς. Μην επιτρέπεις σε δεσμούς αίματος να καταστρέφουν τη ζωή σου. Το πού θα γεννηθείς και με ποιους συνδέεσαι βιολογικά είναι τυχαίο και δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα σε αγαπούν. Για το αντίθετο μάς έχουν πείσει στα πρόσφατα χρόνια το marketing προϊόντων και διαχρονικά κάτι «θεραπευτές» και θρησκείες που θησαυρίζουν από τα αίματα που δεν γίνονται νερά... Αν χρειάζεται, αποσυνδέσου. Γρήγορα.
Η εξάρτηση θα έρχεται πάντα πρώτη. Από ναρκωτικά, αλκοόλ και τζόγο. Κράτα το καλά στο νου σου για να ξέρεις, αν εσύ είσαι ο/η εξαρτημένος/η, τι περιθώρια έχεις να συνδεθείς με τους άλλους. Αν ζεις με εξαρτημένο, να ξέρεις ότι δεν θα είσαι ποτέ η προτεραιότητά του. Α, και θα φταις! Και θα πληρώσεις. Αν είσαι οκ με αυτό, συνέχισε.
Εφόσον έχεις την υγεία σου και δύο ανθρώπους να σε αγαπούν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, έχεις όσα χρειάζεσαι για να κατακτήσεις αυτόν τον κόσμο και να το απολαύσεις. Τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες.
Αν πρέπει να πάρεις μια απόφαση και είσαι ανάμεσα σε δυο επιλογές -πράγμα που σημαίνει ότι και οι δύο έχουν υπέρ και κατά-, κλείσε τα μάτια και επίλεξε τυχαία, χωρίς να αμφισβητήσεις ξανά την επιλογή που έκανες. Όταν τα πράγματα θα δυσκολεύουν στον δρόμο που διάλεξες, πάντα μα πάντα, θα σκέφτεσαι ότι ο άλλος δρόμος, αυτός που δεν πήρες, ήταν καλύτερος. Πιθανώς να μην ήταν, αλλά εσύ έτσι θα νιώθεις. Πάντα. Ζήσε με αυτό και προχώρα.
Όσο παραμένεις αναποφάσιστος/η, είναι σαν να προσκαλείς έναν βρυκόλακα να σου ρουφήξει τη ζωή. Όσο του το επιτρέπεις, αυτός θα τη ρουφάει. Και ναι, μπορεί να σε σκοτώσει. Και ναι, θα το κάνει. Αφού πρώτα σε αρρωστήσει. Όποτε, ακολούθησε την παραπάνω συμβουλή.
Οι αναμνήσεις ανήκουν στον κόσμο τους, το παρελθόν. Αν στο όνομα μιας ανάμνησης, επένδυσης χρόνου και ενέργειας στο τότε, κρατάς έναν άνθρωπο ή μια κατάσταση στη ζωή σου που σου μαυρίζει την ψυχή, είναι σαν να κρατάς ένα μπαγιάτικο, μουχλιασμένο ψωμί και του ζητάς να γίνει φρέσκο και λαχταριστό, όπως τότε που το αγόρασες, για να το φας. Ε, δεν θα γίνει. Ποτέ. Πέτα το.
Οι εμπειρίες της ζωής, μαζί με όλα τα συναισθήματα που αυτές προκάλεσαν, θετικά και αρνητικά, είναι κρατημένες στην ψυχή. Εφόσον είναι εκεί, είναι αληθινές. Η ψυχή μας κρατά το καλύτερο αρχείο της ζωής μας. Δεν χρειάζεσαι γράμματα, αναμνηστικά και άλλα μπλιμπλίκια για να «θυμάσαι». Για ό,τι αξίζει το κάνεις έτσι κι αλλιώς. Εμπιστεύσου τη λοιπόν και πέτα τα και αυτά. Πιάνουν χώρο στο εδώ και τώρα.
Όσο σέβομαι και τιμώ τους ανθρώπους που συνειδητά, για τους δικούς τους λόγους, επιλέγουν να μη γίνουν γονείς, άλλο τόσο απεχθάνομαι όλους αυτούς οι οποίοι γεννάνε παιδιά μόνο και μόνο για να μη χαθεί η φάρα τους. Κάτω από την ίδια ηθική και με την ίδια στοργή που η κοινωνία και η επιστήμη περιβάλλουν τους ανθρώπους οι οποίοι με επίγνωση διεκδικούν τη γονεϊκή ιδιότητα, με την ίδια ακριβώς ηθική και στοργή θα πρέπει να ευνουχίζουν τους ακατάλληλους επίδοξους γονείς. Δεν ξέρω πως, αλλά οφείλουν να το κάνουν.
Δύο ανθρώπους θαυμάζω απεριόριστα στη ζωή μου: τη Σοφία και τον Δημήτρη -κατά σειρά γέννησης-. Όχι γιατί έτσι πρέπει να νιώθω ως μητέρα τους, ούτε για όσα έχουν ήδη καταφέρει. Αλλά γιατί όταν ανάμεσά μας υπάρχουν άνθρωποι με υψηλό βαθμό προσαρμοστικότητας και ταυτόχρονα με την πεποίθηση καρφωμένη στο μυαλό ότι «στον κόσμο αυτό, όπως και να είναι, μπορώ και διεκδικώ, με σεβασμό στον εαυτό και τους άλλους, το καλύτερο για μένα», ε, είναι αξιοθαύμαστοι, πως να το κάνουμε;
Αν μια φορά στη ζωή σου έχεις νιώσει την απόλυτη ευτυχία, αυτή που πηγάζει από μέσα σου και πλημμυρίζει κάθε κύτταρο του σώματος σου, έστω και αν η στιγμή ήταν απειροελάχιστη, είσαι πολύ τυχερός/ή. Κράτησε αυτήν την αίσθηση και πολλαπλασίασέ την όσο περισσότερο μπορείς. Στη δουλειά σου, στις σχέσεις σου, στην καθημερινότητά σου. Και μην επιτρέψεις σε κανέναν και σε τίποτα να σου την στερήσει! Στην πραγματικότητα, είναι η μόνη «εργασία» που έχεις να κάνεις πάνω σε αυτή τη γη. Μόνο έτσι όλα πάνε κατ’ ευχήν για σένα και το περιβάλλον σου, τώρα και για πάντα. Αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο σε οδηγεί στην αθανασία!
-Έτσι μίλησε η γριά Ινδιάνα και τώρα θα σωπάσει για τα επόμενα 50 χρόνια...-
Related Posts
